Voor elk wat wils

Kuala Lumpur – Mekala // 30 Oktober – 7 November 2014

Kuala Lumpur, hoofdstad van Maleisië is de perfecte Aziatische cybermetropool. Historische gebouwen staan kriskras tussen – of was het onder? – supermoderne wolkenkrabbers. Een uitdaging is het om oude stukjes werelderfgoed in beeld te krijgen zonder spiegelglas van appartementen errond te krijgen. Doch, niet enkel oud & nieuw treffen elkaar.

Wat zowaar nog meer opvalt is de mix tussen verschillende culturen en geloven. Staatsgodsdienst in Maleisië is de Islam, er heerst echter vrijheid van religie. In deze stad is het überhaupt geen problem om op één enkele voormiddag een hindoeïstische tempel, een moskee, een katholieke kerk & een boeddhistisch/taoïstisch heiligdom te bezoeken. Alles ligt quasi naast elkaar.

Naast elkaar lopen ook alle mensen van verschillend komaf: hippe, (over)gestijlde Chinezen, Indische vrouwen in fluo-kleurrijke saris, gesluierde moslima’s en Europezen. Want tel een groot deel Chinezen, iets minder Indiërs, de Orang Asli (oorspronkelijke bevolking: “natuurmens”), een handvol Arabieren & Europeanen (Kolonietijd: Portugal – Nederland – Engeland) samen, de uitkomst is Maleisië.

3x hindoeïstische tempel.

2x islamistische moskee.

De nieuwste hoofddoekentrends.

 

 

Hier is dan ook officieel het einde van onze grote vakantie. Er wordt terug “ernstig” gereisd en verkend. Kuala Lumpur lijkt voor onze lievelingshobby – rondkuieren in de interessante steden van de wereld – op maat te zijn gemaakt. Het doel is daarbij van ondergeschikt belang. Wie de ogen openhoudt stoot altijd op iets leuks.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lievelingsmoment: een gesluierde vrouw vraagt of ze een foto mag maken van ons – op zich niets speciaals, we zijn daar intussen aan gewoond. Doch, ze neemt een kiekje met haar polaroid-camera, neemt de foto eruit, overhandigt het ons met een lach en wandelt verder.. Als ik haar om de hoek terugzie bedank ik haar met een gedroogde dadel.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

't Station.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

491m hoog.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zijn wij de enigen zonder airco??

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Coole stadsminiatuur, inclusief licht & sound.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2x Batu-Caves, op een boogscheut van KL.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wanneer we dan toch iets anders doen als rondlopen (hoewel beide activiteiten ook niet zelden gecombineerd worden) komen we meestal niet veel verder als.. Eten! Twee redenen waarom ik culinair overweldigd word in Kuala Lumpur:

1. KL’s voordien vermelde multiculturaliteit;
2. KL is één reusachtig streetfood kraam.

We doen ons best om zoveel mogelijk verschillende dingen te verorberen en zo vaak als het maar kan te gaan eten. Yep, ‘s morgens vloeken we zowaar op ons hostel, die ontbijt ingebrepen heeft – da’s een kans minder op het smullen van een nog onbekende maaltijd..

Om het culinaire aanbod wat overzichtelijker te maken (en ook de vele shopping markten, die ons minder interesseren) is de stad ingedeeld in verschillende wijken: Chinatown, Arab Square, Little India en het sjieke Central Business District vol dure restaurants, shoppingcenters (indoor hier) en skyscrapers.

Chinatown.

Little India.

Ons voordien geboekte, verdachtig-goedkope guesthouse ligt te midden van het woelige Chinatown. Onder’t motto “you get what you pay for” betrekken we een vensterloze, piepkleine & donkere cel. Daar valt gemakkelijk in te leven wanneer men de ganse dag onderweg is. De gezellige living en het dakterras maken dit alles trouwens meer dan goed. Wanneer we ‘s avonds heimelijk op het gesloten schuurtje van het dakterras klimmen worden we er meteen voor beloond met een machtig blik over deze verlichte grootstad. Letterlijk hoogtepunt zijn de twee blinkende, bekende Petronas Twin Towers (met hun bijna 500 meter tussen 1997 & 2004 hoogste gebouw ter wereld, tegenwoordig te vinden op plaats 7), het visitekaartje van Kuala Lumpur.

Vind Oasis Guesthouse.

Van op ons dak.

 

Volgende stop is Melaka, met haar rondom een gracht gelegene oude stadscentrum verspreidt ze de flair van een Europese kleinstad. De wisselende bezetting van verschillende Europese vloten liet zijn sporen na. We nemen kiekje bij het Portugese Al Famoso, lopen verschillende Britse kerken voorbij & eten pindakaasfondue. Een pot borrelende peanut-sauce staat dan in’t midden van de tafel en daar worden alle mogelijke brochetten in gaar-gekookt. Hartstikke lekker!

Dutch Square. Rechts is "The Stadthuys".

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Dat het gras niet groener is aan de overkant, en dat qua toeristenstad niemand kan tippen aan Brugge bewijst onderstaand voorbeeld. Ik versta als geen ander dat het in een pittoreske stad als deze een lucratieve bezigheid is om toeristen rond te varen op boten, bussen of paardenkoetsen. Tot op heden sprak ik daar ook nog nooit een slecht woord over uit (hoewel ik zelden gebruik maak van dergelijke diensten). De riksja’s in Melaka slaan werkelijk àlles. Ze zijn stuk voor stuk kitschige “kunstwerkjes”, met grote hoeveelheden plastiek bloemen, slingers, blinkende lichten gedecoreerd en als toppunt stuk voor stuk getooid in grote Hello Kitty knuffelberen. Daarenboven hebben alle vette boomblasters en blazen non-stop de foutste techno luid uit hun boxen. ‘t Is nu niet dat ik overdreven conservatief of vaderlandslievend ben. Ook niets is minder waar dan dat ik thuis alles beter vind. Maar neen.. Hello Kitty gaan we nog niet te snel over de Brugse kasseien zien miauwen..

Tot slot wil ik jullie – ijsmaker zijnde – nog trakteren op een lokaal dessert: cendol campur. Een koude slijmige kokosmix waarin zoete maïs, rode bonen, groene sliertjes en twee soorten jelly in zwemmen. Echt waar, ‘t is kostelijker als een mens op’t eerste zicht zou denken!